Marhabo Karimova she’rlari.

Marhabo Karimova she’rlari.

Taqdir

Tanlab-tanlab, o‘lchab bo‘y,

Orzilab qilinar to‘y,

Qo‘shilar bo‘riga qo‘y,

Shu ham taqdir bo‘ldimi?

Olovni suvga qo‘shar,

Soddani quvga qo‘shar,

Atay qilganga o‘xshar,

Shu ham taqdir bo‘ldimi?

Bir badfe’lga bir zebo,

Bir ko‘lmakka bir daryo,

Bir nodonga bir dono,

Shu ham taqdir bo‘ldimi?

Gul bilan gul bo‘lsa jam,

Bo‘lmas edi ko‘zlar nam,

“Men baxtliman”, degan kam,

Shu ham taqdir bo‘ldimi?

Sahro bilan bog‘ yashar,

Jarlik bilan tog‘ yashar,

Jinni bilan sog‘ yashar,

Shu ham taqdir bo‘ldimi?

Chaqqonga bir ilmiliq,

Jiddiyga bir serqiliq,

Yashash kerak sip-silliq,

Shu ham taqdir bo‘ldimi?

Er yayraydi kuy tinglab,

Xotin o‘tirar esnab,

Qovushmaydi gapga-gap,

Shu ham taqdir bo‘ldimi?

Bo‘lmagurga bo‘lgulik,

Tavba! Tavba degulik,

Olloh, bu ne ko‘rgulik?!

Shu ham taqdir bo‘ldimi?

Bir yaxshiga bir yomon,

Oh, bu qanday imtihon?

Yurak bag‘ring bo‘lar qon,

Shu ham taqdir bo‘ldimi?

Tikanga shuncha mehr,

G‘unchaga shuncha qahr,

Insofdanmi shu axir?

Shu ham taqdir bo‘ldimi?

“Vaqti bo‘b qoldi”, deymiz,

“Taqdir keb qoldi”, deymiz,

Baxtsiz o‘g‘il, baxtsiz qiz,

Shu ham taqdir bo‘ldimi?

Qilib qo‘yib o‘zimiz,

Jovdiraydi ko‘zimiz,

Keyin aytar so‘zimiz:

Shu ham taqdir bo‘ldimi?

Maslahat.

Men o‘zimni sevaman,

Menga o‘zim yoqadi,

Endi menga baribir,

Kim qanaqa boqadi.

Nuqsonlimi, qorami

Yuzim — mening yuzimdir.

Dunyoda eng chiroyli

Bitta odam — o‘zimdir!

Qo‘lim kalta va lekin

Yo‘qdan ko‘ra, shukur, bor.

Bu dunyoda hech odam

Emas mendek baxtiyor.

Gap eshitsam jilmayib,

Kaltak yesam kulaman.

Chap yuzimga urishsa,

O‘ngin tutib beraman.

Yurak degan qabrga

Armonimni ko‘mganman.

Va ustida bolamga

O‘yin tushib berganman.

Har tong qarab oynaga

Deyman: mening g‘amim yo‘q.

Men sog‘lomman! Men zo‘rman!

Tashvishim yo‘q, kamim yo‘q.

Noxushliklar — yov, lekin

Men ulardan qarz emas.

Hech qaysisi jonimni

Tikishimga arzimas.

Xomush bo‘lar ba’zilar

Sochin oqin sanashib.

Menga esa turibdi,

Ajinlar ham yarashib.

Tikan — tikan, gul — guldir,

Har narsa o‘z holicha.

Azizlarim, dunyoni

Qabul qiling boricha.

Oson yashay desangiz,

Maslahatim olvoling.

O‘zingizni ozgina

Jinnilikka solvoling.

Ne kun ko‘rsam bariga

Olloh rozi — men rozi.

Yaratganning qo‘lida

Eng to‘g‘ri tosh-tarozi.

Yashashga emas, bizni

Imtihonga tashlabdur.

Pirim — o‘sha kovushsiz

Devonayi Mashrabdur.

Ko‘ylagimni so‘rashsa,

To‘nimni ham berayin.

Tikanlarning ichidan

Lolalarni terayin.

Qizim qaytib keptimi?

Ajab bo‘pti, xo‘p bo‘pti!

Bugun yana boyibman,

Bitta tashvish ko‘p bo‘pti.

Narxi qancha, opkeling,

G‘amingizni olaman.

Bor pulimga tashvishu

Kamingizni olaman.

“G‘am” so‘zidan o‘zimga,

“Shodlik” so‘zin yasayman.

Man shunaqa, o‘zimni

Xursand qilib yashayman.

Telba ekan-ku, deya,

Kulmangiz Marhaboga.

Barcha hisob-kitobni

Qo‘yib qo‘ydim Olloga.